| Opis: |
Walenty z wykształcenia był lekarzem, z powołania duchownym. Żył w III wieku w cesarstwie rzymskim za panowania Klaudiusza II. Zmarł jako męczennik, jego grób znajduje się w miejscowości Terni we Włoszech, której był pierwszym biskupem. O tym, że św. Walenty jest patronem zakochanych, dowiadujemy się z legend. Podobno jako pierwszy pobłogosławił związek młodej chrześcijanki z poganinem – żołnierzem udającym się na wojnę, zyskał także sławę udzielając potajemnie ślubów zakochanym, których rodzice odmawiali zgody na małżeństwo. Gdy dowiedział się o tym cesarz, kazał zabić Walentego. Ten, w przeddzień egzekucji napisał do swojej ukochanej list, który podpisał : Od Twojego Walentego. Wyrok wykonano 14 lutego 269 roku.
Św. Walenty był sprawcą wielu nawróceń. Przykładem może być filozof Kraton, którego syn był sparaliżowany. Wizyta u św. Walentego okazała się owocna: syn Kratona cudownie wyzdrowiał. Także członkowie rodziny nawrócili się i zostali ochrzczeni.
W wielu krajach Europy zachodniej św. Walenty , stał się dla młodych ludzi pretekstem do obdarzania swoich sympatii rozmaitymi upominkami: biżuterią, kwiatami czy listami. Od XIX wieku modne są okolicznościowe pocztówki – walentynki, które zagościły w Polsce na dobre w latach 90-tych ubiegłego stulecia. W tradycji niemieckiej, później także polskiej, św. Walentego czczono jako patrona epileptyków, nerwowo chorych, a także opiekuna skrzywdzonych przez życie.
Dawniej na Warmii powszechnie znane było przysłowie „Kiedy w święty Walenty deszcze, będzie ostry mróz jeszcze”. W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w stroju kapłana z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej lub biskupa w momencie, gdy uzdrawia chłopca z padaczki.
Dzisiejsza rzeźba w drewnie – to św. Walenty z epileptykiem. Ustawiony na postumencie, w długiej białej komży i ornacie koloru czerwonego. W lewej ręce trzyma książkę przyciskając ją do piersi a u stóp leży postać dziecka. Obiekt datowany jest na XIX wiek, pochodzi z miejscowości Lwowiec – powiat bartoszycki. |
