| Opis: |
Wystawione przez Wildta na dorocznej wystawie w Monachium w 1902 r., rok później zostały umieszczone w parkowej grocie w Dylewie. Monumentalne rzeźby mają formę dwóch masek; pionowa to twarz płaczącego mężczyzny, leżąca ukośnie – śmiejącej się kobiety. Z tyłu relief zaopatrzony był w urządzenie hydrauliczne, doprowadzające wodę do źrenic, z których tryskała do sadzawki znajdującej się wewnątrz groty.
Obiekt prezentowany na wystawie „Z niepamięci. Rzeźby Adolfo Wildta (1868 -1931) z kolekcji Franza Rose z Dylewa” zrealizowanej jako element projektu: „Z niepamięci. Utracone / odzyskane piękno dworu w Dylewie – pierwiastek tożsamości regionu”, dofinansowanego ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm Jutra”
|
