| Opis: |
Gwardia Konsularna, a od 1804 roku Cesarska miała być elitą armii Napoleona Bonaparte. W 1800 roku, warunkami niezbędnymi do znalezienia się w jej szeregach były wiek minimum 25 lat, wzrost co najmniej 178 cm, wyśmienity stan zdrowia, nienaganna moralność, odbyte trzy kampanie „w obronie Wolności”, umiejętność czytania i pisania – a więc elita i doświadczenie. Z czasem Gwardia rozbudowywała się, przyłączano do niej np. mameluków, polskich szwoleżerów gwardii.
Gwardia miała zawsze stać u boku Napoleona i to on podejmował decyzję o jej wykorzystaniu. W kampanii 1806-1807 celowo była oszczędzana.
Charakterystycznym elementem munduru grenadierskiego była bermyca, futrzane (futro niedźwiedzie, z czasem dopuszczano i focze) nakrycie głowy. Dodawała ona wzrostu, stanowiła ochronę przy cięciu szablą. Kolorem wyróżniającym grenadierów był kolor czerwony, na kołnierzach, mankietach, epoletach, wyłogach.
|
